BRU-AGSB-Z-R13(kap116)

Algemene gegevens

Opmerkingen analytische datum: Callewaert(1), 81, nr. 79: '8 Janvier 1244'. // De vrijdag na 6 januari (Epiphania Domini) viel in 1244 op 8 februari. Uitgaande van de veronderstelling dat in de bron gedateerd werd volgens de paasstijl, werd het jaartal aangepast.

Type: Sententie door de officiaal van Doornik in een geschil tussen de abdij van Zonnebeke en Walterus de Hosthove betreffende het appoort van Sint-Vincentius in de kerk van Beselare

Beschrijving: Meester Walterus de Gandavo, kanunnik en officiaal van Doornik, laat weten dat de abdij van Zonnebeke Walterus de Hosthove voor het gerecht gedaagd heeft. Men bracht tegen Walterus in dat hij de abdij, die reeds lang in het bezit was van een derde deel van het appoort van Beselare, ernstig geschaad heeft door de abdij hiervan te beroven, en haar er nog dagelijks van berooft. De schade wordt geschat op 100 schellingen Vlaamse munt. De abdij vraagt dat deze schade en oneer door Walterus goedgemaakt zouden worden, volgens de schatting van de rechter. De abdij schat de schade op 10 pond Vlaamse munt. Het proces werd gevoerd, met getuigen en processtukken. De definitieve uitspraak luidde als volgt: de abdij heeft bewezen dat ze reeds lang in het bezit was van het appoort van Beselare, en dat Walterus deze zonder haar toestemming geïnd heeft, ter waarde van 20 schellingen Walterus moet de abdij 20 schellingen betalen, samen met 24 schellingen voor de proceskosten. Voor het onrecht moet hij geen schadevergoeding betalen, omdat de abt daar afstand van gedaan heeft.

Opmerking: Callewaert(1), 81, nr. 79 vermeldt een kopie in Cartularium S, kap. 116.

Tekst

[Overgenomen uit Callewaert(1), pp. 81-82, nr. 79]

[p. 81] Universis praesentes literas inspecturis magister Walterus de Gandavo, canonicus et officialis Tornacensis, salutem in Domino. Noverit universitas vestra quod abbas et conventus de Sonnebeka Walterum de Hosthove coram nobis traxerunt in causam et ediderunt petitionem hujusmodi contra ipsum. Dicunt abbas et conventus de Sonnebeka contra Walterum de Hosthove quod cum iidem abbas et conventus in possessione terciae partis apportus de Beveslare diutius extiterunt, idem Walterus dictos abbatem et conventum in ecclesia de Beveslare, in praejudicium et gravamen praedictorum abbatis et conventus, spoliavit et adhuc quotidie spoliat, quod spolium aestimant ad valorem centum solidorum flandrensium, et penes se detinet spolium memoratum. Unde petunt dicti abbas et conventus restitui

[p. 82] et dedecus et injuriam per hujusmodi spoliationem sibi illatam secundum aestimationem judicis sibi emendari. Quod dedecus et injuriam aestimant ad valorem decem librarum flandricarum, quia potius maluissent dicti abbas et conventus de suo proprio tantum amisisse. Hoc petunt et dicunt salvo jure perpetui interdicti. Lite igitur super iis solemniter contestata, praestito a partibus calumpniae sacramento, auditis partium confessionibus et in scriptis redactis, testibus ex utraque parte ad probandam suam intentionem productis auditis et diligenter examinatis, riteque eorum depositionibus publicatis, data copia dicendi in testes et in dicta utrimque, die demum ad audiendam diffinitivam sententiam partibus assignata, juris ordine in omnibus plenius observato, partibus constitutis in jure, abbate scilicet personaliter, conventus per procuratorem ex parte una et Waltero in propria persona ex altera, et diffinitivam sententiam proferri instanter petentibus, visis et cognitis causae meritis antedictae, quia invenimus dictos abbatem et conventum probasse se fuisse in possessione percipiendi teriam partem apportus de Beveslare per longum tempus, et a dicto Waltero non permissos percipere ipsam tertiam partem, sed eundem Walterum eandem percepisse et de ipsa ad valorem viginti solidorum, dictos abbatem et conventum ad eandem possessionem vel quasi pronunciamus restituendos et praedictum Walterum eisdem in viginti solidos condemnamus et in viginti quatuor solidos pro expensis facti sin lite praedicta ab ipsis sacramento ipsorum declaratis, nostra tamen taxatione legittima praecedente. De injuria vero nihil pronunciamus quia abbas remisit eandem.

Actum anno Domini 1243, feria sexta post Epiphaniam Domini.